Ik weet niet zo goed wat ik hier moet typen. Niet dat het niet goed gaat, want het gaat prima. Ik weet gewoon even niet wat ik daar leuk en onderhoudend over kan/moet schrijven. Misschien een stukje tussenevaluatie? Dat is nooit een slecht plan bij projecten, en tenslotte is dit een project.
Ik ben nu alweer twintig dagen bezig, nog tien dagen te gaan. Merk ik verschil? Jazeker! Op allerlei fronten.
De eerste dagen was ik vooral verbaasd over die enorme bak energie die ik er ineens bij kreeg. Ik ben geen lui mens, maar mijn energie is weleens op. Nu niet. Ik keek zonder moeite tientallen pagina's tekst voor Expreszo na, leerde voor mijn tentamens, stofzuigde mijn kamer, begon aan een nieuwe serie, skatete rondjes door het park en had daarna nóg energie over. Dat is nu weer iets minder geworden, maar ik voel me nog steeds energiek en niet moe en futloos, zoals sceptici mij voor het begin van de challenge voorspelden.
Ook merk ik een hoop verschil in mijn fysieke staat van zijn (in dit stukje zit wat milde TMI, dus als je dat niet trekt, sla deze alinea even lekker over). Mensen die mij kennen, weten dat ik al mijn hele leven kamp met een wat moeizame stoelgang, en dat daar geen Optimelkwarkjes tegenop kunnen. Het heeft even geduurd, maar ondertussen had ik het geaccepteerd: ik poep maar twee keer per week. Soms drie, en dan is het een goeie week. So be it. Ja, niet dus. Ineens zit ik netjes elke dag op de wc en dat is een heel nieuwe ervaring. Ook zitten mijn broeken een beetje losser, wat zou kunnen komen door mijn veranderde stoelgang, maar misschien ben ik wel gewoon wat gewicht kwijt. Daar deed ik het niet voor, maar het is wel mooi meegenomen.
Vind ik het lastig, dat hele vegangedoe? Ja, toch wel. Ik vind het leuk om te doen, uitdagend en ik ontdek allemaal leuke nieuwe dingen om te koken. Maar er zijn dagen dat ik met liefde en zonder één moment van aarzeling de toekomst van Nederland zou verkwanselen voor één enkele plak kaas. Ik eet normaal niet veel kaas, en daarom ben ik er ook zo verbaasd over dat ik dat nu zo mis. Er is wel meer dat ik mis, maar het blijft allemaal hangen in de kaashoek: smeerkaas, feta, kruidenboter en kruidenkaas. De rest kan ik vrij goed missen (al had ik van de week onuitsprekelijk veel zin in een pistoletje met gerookte zalm) en ik weersta het allemaal, maar ik mis kaas verschrikkelijk. Daarom heb ik besloten dat ik, voor het einde van deze challenge, op zoek ga naar een kaasvervanger. Ik heb gehoord dat ze bijna allemaal naar plastic smaken, maar dat er eentje is die wel te pruimen is. En ik vind dat ik deze challenge niet af kan maken zonder de kaasofiel in mijn kennis te laten maken met kaas die wél mag.
Verder was deze week er vooral eentje van nieuwe dingen. Ik had zin in sap en kocht een klein pakje granaatappel-framboossap van 'Healthy People', waar ik iedereen altijd hysterisch over hoorde doen. Lékker. Ik ontdekte raw bars. Lékker! Ik ontdekte eerst sojayoghurt met perziksmaak en daarna bedacht ik me dat het een goed idee was om daar een Oreokoekje over te verkruimelen. Dubbele lékker. En op dit moment staat er beneden een pan bruinebonensoep op zijn Indiaas (met currypasta in plaats een bouillonblokje en met een blikje kokosmelk). Verhongerd ben ik dus nog lánge niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten