Maandverbandmadness: een tirade

Lieve producent van Always,

Wat fijn dat u de tijd neemt om mijn brief te lezen. Sorry als ik uw dag hiermee verpest, maar dit is een brief met een klacht, of liever een suggestie, een brief met een missie zo u wilt. Ik heb namelijk een probleem. En u kunt dit oplossen. Stop dus vooral niet met lezen.

Ik ben op het moment van schrijven bijna tweeëntwintig jaar, en aangezien ik al elf jaar gemiddeld zeven dagen per maand menstrueer, heb ik tot nu toe 132 weken van mijn leven bloedend doorgebracht. Bloedend, zonder dat ik daarbij de hele tijd in bed moest blijven of bang hoefde te zijn dat de boel langs mijn benen sijpelde. Dat komt mede door uw product! Wees trots! Always was het eerste dat ik gebruikte, en ook nadat ik overstapte op tampons, bleef het een terugkerende factor in mijn menstruatietijd. Tot nu toe.

A thing of beauty...

Sinds kort zit ik een beetje met mezelf in mijn maag. Ik heb het gevoel dat ik iets gemist heb. Een essentiële stap in mijn ontwikkeling van meisje tot vrouw, iets dat iedereen op eigen houtje is gaan ontdekken, behalve ik: make-up.

Ik draag eigenlijk nooit écht make-up. Een paar maanden terug gooide ik mijn enige mascararoller weg, want uitgedroogd. Zoals dat gaat met dingen die je weggooit, begon ik hem te missen, dus schafte ik een nieuwe aan en sindsdien doe ik af en toe een laagje op mijn wimpers. Dit wordt dan ook door iedereen opgemerkt en benoemd ('Draag jij nou MASCARA?') en ik vergeet dat ik het op heb, zodat ik als een soort panda onder de douche vandaan loop zonder dit door te hebben. Ik stift wel bijna dagelijks mijn lippen sinds dit schooljaar, omdat ik mezelf leuker vind met gekleurde lippen dan zonder. Maar daar blijft het ook wel een beetje bij. Ik heb een oogpotlood, dat vooral gebruikt wordt door mijn vriendin, en er liggen ergens een paar doosjes oogschaduw. C'est ça.

En toen ontdekte ik de beautyblogs.