Nippleslip

Ik loop nogal veel stage op dit moment, en om te voorkomen dat ik drie keer per week om tien uur 's avonds nog zit te bloggen, schrijf ik veel vooruit. Maar soms gebeurt er iets waardoor er een stukje tussendoor "moet". Vandaag is het zover. Jongens, meisjes, we gaan het over borsten hebben.

Ik hou van borsten. Misschien ben ik de enige, maar als ik me chagrijnig voel, kijk ik soms even naar beneden en van de aanblik van mijn eigen decolleté word ik dan alweer een stuk blijer. Fijn dat jullie daar hangen, dames. Gezellig dat jullie er zijn. Ik kan ze in mooie lingerie stoppen en ze dragen positief bij aan mijn zelfbeeld. Ook andervrouws borsten vind ik mooi. Ik snap dus de wereldwijde ophef over borsten een klein beetje. Al ben ik het ook eens met Julia Roberts in Notting Hill: 'But, but, seriously: they're just breasts. Every second person in the world has them. They're odd looking, they're for milk, your mother has them, you've seen a thousand of them... What's all the fuss about?' Maar goed, ik vind ze ook mooi en ik ben een fanatiek borstbejubelaar, dus goed, let them be. Er is één ding wat ik niet snap. Dat is de schaamte over één specifiek deel: De Tepel.

Aanleiding voor dit stukje is een fragmentje in het programma Hollands Next Topmodel. In de laatste aflevering moeten de meisjes poseren in jurkjes en op onmogelijke houten schoenen. Kwestie van tijd voor er wat sneuvelt, en ja hoor: meisje verzwikt voet en sloopt de halve schoen. En dan de andere. Onbetaalbare schoenen, oh oh oh, zwaar leven, dus Fred van Leer geeft haar even een preek.

En hier gebeurt het. Ik heb er voor de duidelijkheid even een pijltje bij gezet. Het model droeg hier een vrij laag uitgesneden jurk, en ik denk dat het door alle schoenenstress nog nét een fractie lager is gezakt. Zeker weten doen we het niet, want met zo'n fantastisch wazig gemaakt vlakje is het gissen wat erachter zit. Een fietsbel? Een koekoeksklok? Een Boeing 747? Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid durf ik wel te zeggen dat haar tepel hier even goedemiddag kwam zeggen. En RTL vond het maar verstandig om die eruit te blurren.

Waarom? Is een tepel zó schokkend dat we die niet om tien uur 's avonds uit kunnen zenden? Gaan de tienermeisjes die Hollands Next Topmodel zitten te kijken, zachtjes huilen van schrik als ze een tepel op de televisie zien? Lijkt me niet, hè? Tepels hebben ze zelf namelijk ook. En hun moeder. En hun vader (al zien we mannentepels wél gewoon op televisie, want mannentepels zijn niet vies. Scheef hè?). En iedereen op de hele wereld om hen heen.

Door zoiets doodnormaals als een tepel te blurren (of mensen van Facebook en Instagram af te gooien omdat op hun foto een stukje van een tepel te zien is), stuur je het signaal uit dat je je voor je tepel moet schamen. Je mag ze wel hebben, maar god verhoede dat iemand ze zou zien. Dat kan echt niet! En als je je al moet schamen voor iets dat iedereen heeft, hoe rot moet je je dan wel niet voelen over iets dat NIET iedereen heeft? Zoals puistjes over je hele gezicht. Of uitstekende binnenste schaamlippen. Of -oh nee!- ONGELIJKE TIETEN. Trek maar meteen een boerka aan.

Het lijkt misschien iets kleins, een tepeltje onzichtbaar maken. Maar ik vind het groter dan je misschien zou denken. En trouwens, als het zoiets kleins is, waarom doen we het dan überhaupt?

Free the nipples, bitches. Als ik niet op stage zou zitten, zou ik nu direct mijn eigen tepels vereeuwigen en hier neerplakken. Maar ja, voor je het weet breekt er iemand in op de Cloud als ik straks een beetje naamsbekendheid heb en dan slingeren mijn tepels in de Telegraaf en op het Fok!-forum rond. En dat moeten we gewoon niet willen met zijn allen.