Uit de kast

Ik kan het niet langer meer ontkennen: ik moet jullie iets vertellen. Er is iets dat mij anders maakt dan hoe veel van mijn leeftijdgenoten lijken te zijn. Het is niet makkelijk geweest, en lange tijd heb ik gedacht dat ik abnormaal was. Is er iets mis met mij? Waarom hou ik niet van waar zoveel anderen wél dol op lijken te zijn? Waarom kan ik niet gewoon normaal en zoals iedereen zijn? Ik heb hier echt lang mee gezeten. Maar nu heb ik besloten om er maar gewoon openlijk voor uit te komen. Ik wil het niet langer verstoppen.

Ik ben Marloes en ik heb een hekel aan uitgaan.

One girl, one cup - Femmecup review

Waarschuwing: als je niet op zoek bent naar een stukje over ongesteldheid en menstruatieproducten, kun je nu beter even wegklikken. (Ik bedoel jou, Jesse. Klik weg. Niet bitchen.)

Ik overwoog het al een tijdje en nu heb ik het gedaan: overstappen van tampons naar een menstruatiecup. Omdat ik zoveel reacties kreeg van het type 'Laat weten hoe het is, ik ben benieuwd, vertel je er alles over?' van andere nieuwsgierige meisjes, ga ik er maar over bloggen. Say what's up to my cup!

Tag: 10 food confessions

Mensen die me goed kennen, weten dat eten en ik een interessante relatie hebben. Zo heb ik wel wat bijzondere gewoonten rondom het maken of wegkauwen van mijn eten. Toen ik bij mijn dagelijkse blogrondje hier en daar de "10 food confessions"-tag tegenkwam, vond ik het wel een leuk idee om die in te vullen. Benieuwd naar tien van mijn eetgewoontes?

Een verse blik

Op school moesten we een presentatie houden, een zogenaamde "studtalk", geïnspireerd op de welbekende Tedtalks. De presentatie die ik gaf, werd door omstandigheden maar door negen mensen bijgewoond. Maar door de weken heen had ik het onderwerp aan verschillende studiegenoten en vrienden verteld, en het riep bij iedereen nogal wat vragen op. Daarom heb ik besloten om de uitgeschreven tekst op mijn weblog te zetten.

Ter inspiratie voor deze studtalk heb ik wat Tedtalks bekeken, en er viel mij iets op. In zo'n 80% van de Tedtalks gebeurt één van de volgende dingen: iemand is ergens expert over en vertelt daarover, iemand stelt zich heel kwetsbaar op of iemand bekijkt iets van een andere kant. Ik ben iemand die van veel dingen een beetje weet in plaats van van één ding heel veel, dus een expertpresentatie zit er niet in. Als ik zin heb om me heel kwetsbaar op te stellen, geef ik me wel op voor 'Over de streep' of bezoek ik een psycholoog. Maar iets van een andere kant bekijken, dat zag ik wel zitten. En ik wist ook wel wat dat dan moest zijn.

Ochtendrituelen

Ik ben best een ochtendmens. Vroeg de deur uit gaan, daar heb ik niet zoveel moeite mee. Toen ik nog stage liep, verliet ik elke ochtend om 6.45 uur het huis om anderhalf uur in een trein te gaan zitten en dat vond ik niet erg. Op de middelbare school sloot ik de deur niet veel later achter me en ook dat was wel best. Als ik slaaptekort heb, is het ook niet de ochtend die me moeite kost, dan kak ik in de middag een beetje in. Ik ben goed met ochtenden, echt. Maar wie regelmatig een hele ochtend met me doorbrengt, die zou dat soms niet zeggen.

Maandverbandmadness: een tirade

Lieve producent van Always,

Wat fijn dat u de tijd neemt om mijn brief te lezen. Sorry als ik uw dag hiermee verpest, maar dit is een brief met een klacht, of liever een suggestie, een brief met een missie zo u wilt. Ik heb namelijk een probleem. En u kunt dit oplossen. Stop dus vooral niet met lezen.

Ik ben op het moment van schrijven bijna tweeëntwintig jaar, en aangezien ik al elf jaar gemiddeld zeven dagen per maand menstrueer, heb ik tot nu toe 132 weken van mijn leven bloedend doorgebracht. Bloedend, zonder dat ik daarbij de hele tijd in bed moest blijven of bang hoefde te zijn dat de boel langs mijn benen sijpelde. Dat komt mede door uw product! Wees trots! Always was het eerste dat ik gebruikte, en ook nadat ik overstapte op tampons, bleef het een terugkerende factor in mijn menstruatietijd. Tot nu toe.

A thing of beauty...

Sinds kort zit ik een beetje met mezelf in mijn maag. Ik heb het gevoel dat ik iets gemist heb. Een essentiële stap in mijn ontwikkeling van meisje tot vrouw, iets dat iedereen op eigen houtje is gaan ontdekken, behalve ik: make-up.

Ik draag eigenlijk nooit écht make-up. Een paar maanden terug gooide ik mijn enige mascararoller weg, want uitgedroogd. Zoals dat gaat met dingen die je weggooit, begon ik hem te missen, dus schafte ik een nieuwe aan en sindsdien doe ik af en toe een laagje op mijn wimpers. Dit wordt dan ook door iedereen opgemerkt en benoemd ('Draag jij nou MASCARA?') en ik vergeet dat ik het op heb, zodat ik als een soort panda onder de douche vandaan loop zonder dit door te hebben. Ik stift wel bijna dagelijks mijn lippen sinds dit schooljaar, omdat ik mezelf leuker vind met gekleurde lippen dan zonder. Maar daar blijft het ook wel een beetje bij. Ik heb een oogpotlood, dat vooral gebruikt wordt door mijn vriendin, en er liggen ergens een paar doosjes oogschaduw. C'est ça.

En toen ontdekte ik de beautyblogs.

#verleidmeniet #verleidmewel

Het Voedingscentrum was ineens trending topic op Twitter. Dingen zijn pas trending topic als er tig mensen tegelijkertijd over tweeten, dus er moest iets aan de hand zijn. Relgevoelig als ik ben, ging ik dat even checken. Het bleek een nieuwe actie te zijn: met de hashtag #verleidmeniet worden consumenten aangemoedigd om te laten zien met welke ongezonde verleidingen zij dagelijks geconfronteerd worden. Volgens het Voedingscentrum is het een bewustwordingsactie over hoe groot het ongezonde aanbod is.

Bron foto

Tja. Wat zal ik dáár nou eens over zeggen?

Tirade van de shampoofles

Lieve doucheproductfabrikanten,

Wij moeten eens even ernstig met elkaar praten.

Er wonen zeven mensen in mijn huis. Vijf meiden, twee jongens. Wij delen één douche. Dat gaat meestal prima. Omdat het teveel moeite is om onze zooi heen en weer te slepen, staat er een verzameling flessen op het richeltje boven de douche. Nou wil ik me weleens vervelen onder de douche, dus laatst ging ik die verzameling onderzoeken en analyseren.

Puristenpraat

Het was maandagochtend, ik had voor het eerst in tijden een dijk van een ochtendhumeur en wilde alleen maar iemand vermoorden en/of met rust gelaten worden. Mijn trein was ook nog eens laat en bleef toen bijna tien minuten te lang staan. Maar ik had een eenpersoonsplek bemachtigd, dus erg veel kon er niet meer verkeerd gaan. Dacht ik. In de tweezits voor me zaten twee meisjes uitgebreid de muzieksmaak van een derde af te fakkelen. Too bad: ik had buiten De Puristen gerekend.

 

100 happy days: 31 - 40

Ik ben nog steeds lekker met 100 happy days bezig. Ook al heb ik vorige week een gastblog geschreven op de blog van Rosa waarin ik ontzettend klaag en zeur: dit positiviteitsproject werkt gewoon ook nog steeds. We zitten inmiddels al op dag 48 maar ik moet jullie dag 31 tot en met 40 nog door de strotjes duwen, dus daar gaan we dan maar weer!

"Ranzige porno"

Een paar weken terug zag ik een nieuwsartikeltje over studentenprostitutie naar aanleiding van een tweedelige 3Onderzoekt docu. Het klonk als iets wat ik wel interessant zou kunnen vinden, dus sloeg ik het op in mijn lijstje van dingen die ik nog moest kijken. Deze week had ik eindelijk weer een keertje tijd, dus zette ik het maar eens aan. Een stukje inleiding: het programma heet "3Onderzoekt: hoe jonge studentes hun studiebeurs aanvullen met betaalde seks" en duurt twee afleveringen. Het programma speelt zich in twee helften af. Je hebt Anne-Mar, die zich verdiept in de highclass studentenescort. En je hebt Johan, die in de wereld van de "normale" studentenprostitutie duikt. En dan natuurlijk de voiceover die alles een beetje aan elkaar babbelt. Dit had echt goed kunnen worden. Maar helaas.

Een brief aan RTL Late Night

Lieve RTLLN,

 

We kennen elkaar nog niet zo goed, want ik heb nooit echt goed naar jullie gekeken. Beetje not done om toe te geven als journalist in spe. We zouden alle actualiteitenprogramma's moeten kijken, vooral als ze (relatief) nieuw en (tot nu toe) behoorlijk succesvol zijn. Maar het is er gewoon nooit van gekomen. Je m'excuse.

 

Gisteravond kwam ik laat thuis van toneelles en was mijn vriendin in mijn kamer. Ze had jullie programma aan staan en zat met een half oog te kijken, het volume laag. Ik pakte mijn tas in voor de volgende dag, legde mijn kleren klaar, deed alle dingen die ik 's avonds doe en maakte me daarna klaar om naar bed te gaan. Toen ik in bed lag te lezen, stond het programma nog steeds aan. Mijn vriendin, die de draad even kwijt was omdat ze met mij praatte, probeerde hem weer op te pakken. 'Ik weet niet zo goed waar ze het nu over hebben. Volgens mij iets met zelfmoord?' Ik herinnerde me een artikel dat ik die dag gelezen had. 'Dat zal dan wel dat Vlaamse onderzoek zijn waar uitgekomen is dat een kwart van de jongeren zichzelf weleens beschadigd heeft.'

 

100 happy days: 21 - 30

Liebe leute, het is weer tijd om jullie mijn geweldige leven door de strot te duwen. Vinden jullie dat leuk? Natuurlijk vinden jullie dat leuk.

 

 

Nippleslip part two

Ik schreef twee weken terug over borsten, naar aanleiding van een nippleslip bij Hollands Next Topmodel. Daar schreef ik onder andere het volgende: "Misschien ben ik de enige, maar als ik me chagrijnig voel, kijk ik soms even naar beneden en van de aanblik van mijn eigen decolleté word ik dan alweer een stuk blijer. Fijn dat jullie daar hangen, dames. Gezellig dat jullie er zijn. Ik kan ze in mooie lingerie stoppen en ze dragen positief bij aan mijn zelfbeeld." Dit geldt nog steeds, maar dat wil niet zeggen dat ik het supertof vind als ANDEREN naar ze kijken. Of dat ik ze op internet wil hebben.

Op maandag, in de trein onderweg naar stage, hield ik een staarwedstrijdje met een jongen die het een fantastisch idee vond om mijn borsten vier stations lang in een ooghoudgreep te nemen. Het mocht niet baten. Wat doe ik als ik geïrriteerd ben? Juist, dan tweet ik.