Puristenpraat

Het was maandagochtend, ik had voor het eerst in tijden een dijk van een ochtendhumeur en wilde alleen maar iemand vermoorden en/of met rust gelaten worden. Mijn trein was ook nog eens laat en bleef toen bijna tien minuten te lang staan. Maar ik had een eenpersoonsplek bemachtigd, dus erg veel kon er niet meer verkeerd gaan. Dacht ik. In de tweezits voor me zaten twee meisjes uitgebreid de muzieksmaak van een derde af te fakkelen. Too bad: ik had buiten De Puristen gerekend.

 

De Puristen zijn een splinterbeweging van de hipsters en ik vind ze zes keer zo irritant. Want waar de gewone hipsters zichzelf vooral superieur vinden omdat ze iets eerder kenden dan jij (bitch please), vinden De Puristen jou in meer of mindere mate een kneusje omdat je iets anders doet dan dat zij als perfect bepaald hebben. Dit klinkt heel erg hetzelfde maar er is een verschil. Echt.

 

Zo heb je dus, om bij de aanleiding te blijven, de muziekmekkeraars. Deze meisjes zaten meisje drie af te zeiken en dat ging ongeveer zo:
Meisje 1: 'Nou ik had haar iPod geleend omdat de mijne leeg was maar dat doe ik nooit meer.'
Meisje 2: 'Hoezo niet?'
Meisje 1: 'Ja hij stond stampvol met schijtmuziek. Van die dingen die je gewoon niet moet willen luisteren.'
Meisje 2: 'Wat dan?'
Meisje 1: 'Beyonce en de Backstreet Boys en Mika en dat soort shit.'
Meisje 2: 'Wow echt? Ik had haar wel ingeschat als iemand met meer smaak!'
Dus meisje 3 luistert naar The Queen en de Octavenkoning (en de Backstreet Boys) en dus heeft ze geen smaak? Bitch please. Muziekmekkeraars lijken het als een oprechte belediging op te vatten als jij top-40 en/of popmuziek van alle soorten en maten luistert. Waarom toch? Niemand dwingt je om mee te doen? Behalve als je iemand iPod leent maar dan moet je ook niet miepen. Ik had je mijn iPod niet eens geleend want er staat Glee op. OEIII! (onder deze groep vallen ook mensen die weigeren te erkennen dat Gleecovers heel misschien eventueel eigenlijk óók wel goed zouden kunnen zijn)

 

Om even in het culturele rijtje te blijven: what's with the boek-filmblabla's? Dat zijn types die zichzelf als een superieur menselijk wezen beschouwen omdat zij eerst het boek lazen en toen de film pas gingen zien. Dit type kom je veel tegen onder o.a. the Hunger Gamesfans. Ik lees zelf ook liever eerst een boek en ga dan pas naar de verfilming. Maar dat is vooral omdat ik dan tijdens het lezen nog mijn eigen beeld van de personages kan vormen zonder beïnvloed te worden door de acteurs. Niet omdat ik mezelf dan een beter mens vind. Een subcategorie van deze groep is de coverclub, die per definitie een boek met filmcover NIET koopt. Niet omdat ze de originele cover mooier vinden, maar omdat dit laat zien hoe superieur ze zijn. Flikker op.

 

Zoals jullie hier al konden lezen, dronk ik recentelijk voor het eerst in mijn leven uit pure noodzaak een kop koffie. Ik heb het sindsdien vaker gedaan, omdat ik anders de dag niet overleef zonder iemands strot open te willen scheuren met mijn tanden en/of in slaap te vallen. Omdat ik het naast bier het ranzigste bocht vind dat er bestaat, drink ik cappuccino met suiker. Krijg ik te horen "dat dat geen koffie is". Koffiekakker, prima dat jij vindt dat alle koffie zo zwart als je ziel moet zijn, maar voor mij is dit al een hele stap. En cappuccino is koffie met melk. Er zit koffie in. Dus is het koffie. (ik ben mij ervan bewust dat deze redenering niet helemaaaaal klopt, want dan zouden bijvoorbeeld koffiesnoepjes met 2% koffiedruppels ook koffie zijn. Maar hopelijk snap je mijn punt!) Ook in deze groep horen de Starbuckssnobs, die doorlopend foto's van hun kenmerkende beker-met-naam online slingeren om te laten zien dat zij a. als enigen weten wat echt lekkere koffie is en b. niet zulke skirre tatta's zijn als de rest van de wereld en het dus vaak kunnen betalen.

 

En dan hebben we nog de merkmutsen en hun gespiegelde tweelingzus het kringloopkind. Merkmutsen gaan er prat op dat ze alleen maar merk dragen en moeten dat ook altijd even benoemen. 'Mooie broek!' 'Dank je, is [merk X].' We hebben het hierbij dus niet over het feit dat merkkleding over het algemeen van betere kwaliteit is dan H&M-dingen, want dat is een feit waar zelfs ik niet omheen kan. En ja, ik flipte ook toen ik laatst mijn eerste Chanelnagellak in handen kreeg. Maar ik voel mezelf niet beter dan jij als ik die draag. Merkmutsen wel.
En het kringloopkind is in essentie hetzelfde type, maar dan net anders: zij vinden zichzelf fantastisch omdat ze (bijna) al hun kleren bij de kringloop halen. Ja, het is fantastisch om te schatzoeken in de kringlooprekken. Maar je bent geen verheven mens als je nooit een C&A-rokje koopt. Hoe goed voor het milieu je recyclegedrag ook is.

 

Dit zijn de puristen waar ik in het dagelijks leven het gekst van word. Ik ben vast allerlei groepen vergeten, voel je vrij om ze achter te laten in de comments! Als je het allitererend doet, ben ik helemaal blij met je en krijg je een Gul Geschenk van me.