dinsdag 14 januari 2014

Feestjesnijd

Afgelopen zaterdag had ik eigenlijk een feestje. Eigenlijk, moet ik zeggen, want door niet nader te noemen lichamelijke toestanden leek het me beter om niet te gaan. Dat vond ik enorm jammer, want ik had al zin in dat feestje sinds ik ervoor uitgenodigd was (anderhalve maand eerder). Dus had ik gedurende zaterdagavond en de hele zondag last van iets dat zich het best laat omschrijven als 'feestjesnijd'. k ben niet goed met feestjesnijd. Als er een leuk feestje is, wil ik daar het liefst meteen naartoe. Als ik van tevoren al weet dat ik niet kan gaan, leg ik het gemakkelijk naast me neer. Maar als ik had gepland om te gaan en dan vervolgens om allerlei redenen toch af moet haken, dan ben ik niet te genieten.

Toevallig las ik gisteren 'Giph' van Ronald Giphart (lezen, jongens, is goed voor je, literatuur!) en kwam daarbij de volgende, zeer toepasselijke passage tegen. 'Is het jou wel eens opgevallen dat als je ergens niet bij bent geweest, iedereen altijd om het hardst gaat zitten roepen dat het verschrikkelijk leuk was, terwijl als je ergens wél bij bent geweest, er meestal geen moer aan bleek? Ik ben niet paranoïde, maar volgens mij is het een complot. Volgens mij is het gewoon nooit ergens leuk. Volgens mij doet iedereen alsof het ergens wél leuk is geweest, omdat het leven anders helemáál geen zin meer heeft. Het is natuurlijk verschrikkelijk belangrijk om te kunnen zeggen dat het ergens leuk is geweest tegen iemand die er niet bij was, want als jij iets leuks hebt meegemaakt en een ander niet, dan komt het erop neer dat jij eigenlijk leuker bent dan die ander. En dat is wat ons op de been houdt: de drang leuker te zijn dan de ander.'

Het is maar goed dat dit boek uitgebracht is in 1993, toen er nog geen social media bestond. Anders had Giphart een extra passage aan zijn boek toe kunnen voegen: over de menselijke neiging om de enorme leukheid van het eigen leven op het hele internet te etaleren. Is wel de ultieme manier om te laten zien dat jij eigenlijk veel leuker bent dan de ander. Social media is de grote vijand van feestjes- en levensnijd. Laatst bijvoorbeeld ging ik voor het eerst in twee jaar niet naar Pann Tilburg. En het leek alsof er daar een complot was gesloten: laten we allemaal op facebook zetten hoe ontzettend leuk Pann Tilburg wel niet was! Want de volgende ochtend scrolde ik minstens tien tenenkrommende minuten lang door variaties op 'Pann Tilburg was leuk/top/zeker voor herhaling vatbaar/een superfeestje/helemaal geweldig'.

Maar het gaat niet alleen om feestjesnijd. Op sommige dagen lijken vooral Facebook en Instagram een competitie uitgeschreven te hebben: wie prijst zijn/haar leven het best aan? Foto's van "drankjes doen" met "dinnetjes" (of nog erger: "dinnies"), geposeerde shots van "terrasjes pakken" zodra de eerste zonnestraal zich laat zien, en dat alles vergezeld van hashtags. #genieten #goodlife #fijnleven #echtleuk #vriendinnetjes #cocktails #lekker is tegenwoordig een heel normaal onderschrift bij een foto.

Ik krijg hier a. zin van om tegen mijn pc te schreeuwen 'Hallo, zo leuk is je leven vast niet hoor!' en b. pruilend 'Mijn leven is ook leuk!' te murmelen en in foto's en statusupdates te gaan wedijveren met anderen. Maar dat mag ik van mezelf niet meer doen. Mijn leven is leuk zonder dat ik het op social media hoef uit te smeren.

Ik gebruik mijn twitter- en facebookaccount vooral om te laten zien hoe vreselijk grappig en spitsvondig ik zelf ben. Maar of dat nou veel beter is...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten